Ίσως η πρώτη αίσθηση ή το κυρίαρχο συναίσθημα μετά τη διάγνωση ότι πάσχει κάποιος από αιμορροφιλία, είναι συνήθως αγωνία και φόβος για το μέλλον.
Πολλές φορές, αν πρόκειται για γονιό που ακούει τη διάγνωση για το παιδί και είναι και ο ίδιος αιμορροφιλικός ίσως και να αισθάνεται ενοχές καθώς είναι κληρονομική πάθηση.
Όμως τι είναι η αιμορροφιλία και πώς αντιμετωπίζεται σήμερα; Πριν από κάποιες δεκαετίες η αντιμετώπιση και η φαρμακευτική αγωγή ήταν πολύ διαφορετικές. Τι συμβαίνει όμως σήμερα και πώς και πόσο έχουν εξελιχθεί τα πράγματα;
Ας δούμε λοιπόν τις απαντήσεις, σε κάποιες συχνές ερωτήσεις, μαζί:
- τι σημαίνει πρακτικά σήμερα να ζεις ως αιμορροφιλικός…
- ποια τα συμπτώματα;
- ποιοι οι τύποι της πάθησης;
- υπάρχει θεραπεία για την αιμορροφιλία σήμερα;
- γιατί είναι σημαντική η φυσικοθεραπεία στην αιμορροφιλία;
Τι είναι η αιμορροφιλία;
Η αιμορροφιλία προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων αἱμόρροος (αίμα ρέω) + φιλῶ (με την έννοια του αγαπώ-έχω προτίμηση).
Μπορεί να υπάρχει και στα δύο φύλα αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα στα αγόρια.
Η αιμορροφιλία είναι, μία φυλοσύνδετα υπολειπόμενη, κληρονομική πάθηση με κύρια διαταραχή την μη πήξη του αίματος.
Η νόσος κληρονομείται με το χρωμόσωμα Χ, είτε από τη μητέρα στο αγόρι ή και από τους δύο στο κορίτσι.
Η αιμορροφιλία, μπορεί να εκφραστεί είτε με αυθόρμητες αιμορραγίες αλλά και μετά από τραυματισμούς ή χειρουργικές επεμβάσεις.
Στο αίμα μας υπάρχουν πολλές πρωτεΐνες που είναι υπεύθυνες για την πήξη του αίματος σε περίπτωση αιμορραγίας.
Τα αιμορροφιλικά άτομα έχουν χαμηλά επίπεδα του παράγοντα VIII(8) ή του παράγοντα IX (9) ή πολύ σπάνια του παράγοντα XI (21).
Η σοβαρότητα της αιμορροφιλίας διαφοροποιείται από άτομο σε άτομο ανάλογα με την ποσότητα του παράγοντα πήξης στο αίμα του.
Έτσι, όσο μικρότερη είναι η ποσότητα του παράγοντα, τόσο σοβαρότερη είναι η συμπτωματολογία και η πιθανότητα να υπάρχουν αιμορραγικά επεισόδια που μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Πώς δημιουργείται όμως η αιμορροφιλία; Υπάρχει από την αρχή ή εμφανίζεται κάποια στιγμή;
Ποια είναι τα αίτια της αιμορροφιλίας;
Αν και η αιμορροφιλία μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να διαγνωστεί αργότερα στην ενήλικη ζωή ή στην εφηβεία υπάρχει από τη γέννα καθώς είναι κληρονομούμενη πάθηση.
Η αιμορροφιλία ουσιαστικά οφείλεται σε μία γονιδιακή μετάλλαξη ή αλλαγή στην παραγωγή των πρωτεϊνών πήξης του αίματος (VIII, IX, VI) που είναι απαραίτητες για τον σχηματισμό θρόμβων και προστασίας από αιμορραγίες.
Η μετάλλαξη μπορεί να αφορά στην έλλειψη ή απουσία αυτής της πρωτεΐνης.
Το θηλυκό έμβρυο σχηματίζεται από δύο χρωμοσώματα Χ(και από τους δύο γονείς), ενώ το αρσενικό από ένα Υ(πατέρας) και ένα Χ(μητέρα).
Τα γονίδια της αιμορροφιλίας βρίσκονται μόνο στο χρωμόσωμα Χ γι αυτό και μιλάμε για υπολειπόμενο φυλοσύνδετο χρωμοσωμικό νόσημα.
Το γονιδιακό προφίλ του χρωμοσώματος Χ είναι πολύ διαφορετικό από του Υ ενώ πολλά από τα γονίδια που υπάρχουν στο Χ δεν υπάρχουν στο χρωμόσωμα Υ.
Αυτό μας ενδιαφέρει πολύ, επειδή σημαίνει ότι, τα αρσενικά έχουν μόνο ένα αντίγραφο των περισσότερων γονιδίων στο χρωμόσωμα Χ, ενώ τα θηλυκά έχουν 2 αντίγραφα.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι άνδρες θα εμφανίσουν τη νόσο της αιμορροφιλίας καθώς μπορεί να κληρονομήσουν το ένα προσβεβλημένο χρωμόσωμα Χ με τη μετάλλαξη στον παράγοντα VIII ή IX ή ΧΙ.
Η αιμορροφιλία εμφανίζεται σχεδόν πάντα σε αγόρια και μεταδίδεται από μητέρα σε γιο ως φυλοσύνδετο υπολειπόμενο γονίδιο.
Σε αντίθεση το θηλυκό μπορεί επίσης να κληρονομήσει την αιμορροφιλία, αλλά αυτό είναι με μικρότερη πιθανότητα και πολύ πιο σπάνιο.
Στην περίπτωση που υπάρχει μόνο ένα προσβεβλημένο χρωμόσωμα Χ, το θηλυκό είναι απλά φορέας της νόσου, το οποίο δεν αποκλείει να υπάρχουν τα συμπτώματα αλλά είναι σπάνιο. Το σίγουρο είναι ότι μπορεί να το κληρονομήσει στα παιδιά της, είτε ως φορείς ή ως νοσούντες.
Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που ενώ είναι μία κληρονομική πάθηση μπορεί να μην έχει εμφανιστεί σε προηγούμενο ιστορικό της οικογένειας.
Πολλές φορές ενώ υπάρχουν θηλυκοί φορείς, δεν υπάρχουν αγόρια που νοσούν ή είναι πιο σπάνια.
Η έκφραση της νόσου είναι περίπου ίδια και στα δύο φύλα και πάντα επηρεάζεται ανάλογα με τον βαθμό της έλλειψης του παράγοντα πήξης στο αίμα.
Ποια είναι όμως η έκφραση της νόσου σε κάθε περίπτωση;
Ποια είναι τα συμπτώματα της αιμορροφιλίας;
Τα συμπτώματα της αιμορροφιλίας ποικίλουν και είναι ανάλογα με την έλλειψη του παράγοντα πήξης. Όσο μεγαλύτερη είναι ή έλλειψη του παράγοντα πήξης τόσο πιο σοβαρή είναι η εκδήλωση της νόσου.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν είναι μικρή η έλλειψη τότε μόνο σε περίπτωση χειρουργείου ή τραύματος μπορεί να υπάρχει κάποια αιμορραγία.
Αν όμως η έλλειψη του παράγοντα πήξης είναι μεγάλη, οι αιμορραγίες μπορεί να συμβαίνουν και αυτόματα χωρίς εμφανή αιτιολογία.
Ποια είναι όμως αυτά τα συμπτώματα που βιώνουν τα αιμορροφιλικά άτομα και πώς εκφράζονται στην καθημερινότητα;
Τα πιο συνήθη συμπτώματα είναι:
Βαθιά εσωτερική αιμορραγία.
Η αιμορραγία που εμφανίζεται στους εν τω βάθει μυς μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο των άκρων. Το πρήξιμο μπορεί να πιέσει τα νεύρα και να οδηγήσει σε μούδιασμα ή πόνο.
Ανάλογα με το πού εμφανίζεται η αιμορραγία, μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή.
Αιμορραγία στο λαιμό ή το λάρυγγα.
Αυτό μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα ενός ατόμου να αναπνέει.
Βλάβη στις αρθρώσεις.
Η εσωτερική αιμορραγία μπορεί να ασκήσει πίεση στις αρθρώσεις, προκαλώντας έντονο πόνο.
Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η συχνή εσωτερική αιμορραγία μπορεί να προκαλέσει αρθρίτιδα ή καταστροφή της άρθρωσης.
Μόλυνση.
Εάν οι παράγοντες πήξης που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αιμορροφιλίας προέρχονται από ανθρώπινο αίμα, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ιογενών λοιμώξεων όπως η ηπατίτιδα C.
Λόγω των τεχνικών προ-συμπτωματικού ελέγχου των δοτών, ο κίνδυνος είναι χαμηλός.
Ανεπιθύμητη αντίδραση στη θεραπεία με παράγοντα πήξης.
Σε ορισμένα άτομα με σοβαρή αιμορροφιλία, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει αρνητική αντίδραση στους παράγοντες πήξης που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αιμορραγίας.
Όταν συμβαίνει αυτό, το ανοσοποιητικό σύστημα αναπτύσσει πρωτεΐνες που εμποδίζουν τους παράγοντες πήξης να δράσουν, καθιστώντας τη θεραπεία λιγότερο αποτελεσματική.
- Μπορεί να υπάρχει αίμα στα ούρα ή στα κόπρανα
- Πολλοί και μεγάλοι μώλωπες
- Αιμορραγία έντονη ακόμη και μετά από εμβολιασμό
- Αιμορραγία από τη μύτη χωρίς εμφανή λόγο
- Πρήξιμο και αίμαρθρο στις αρθρώσεις, που εκδηλώνεται με ζέστη και έντονο πόνο
- Ανεξήγητη και υπερβολική αιμορραγία μετά από κοψίματα, τραυματισμούς, χειρουργική επέμβαση ή κάποια οδοντιατρική εργασία.
- Αιμορραγία στον εγκέφαλο, μετά ακόμη και από ένα απλό χτύπημα στο κεφάλι (σπάνια αλλά σοβαρή επιπλοκή)
- Σε βρέφη μπορεί να εμφανίζεται με ασυνήθιστη ευερεθιστότητα.
Τα συμπτώματα σε περίπτωση αιμορραγίας στον εγκέφαλο είναι:
- Επώδυνος, παρατεταμένος πονοκέφαλος
- Επαναλαμβανόμενοι εμετοί
- Υπνηλία ή λήθαργος
- Διπλή όραση
- Ξαφνική αδυναμία ή αδεξιότητα
- Επιληπτικοί Σπασμοί
Πότε να ζητήσω επείγουσα βοήθεια;
Ζητήστε επείγουσα φροντίδα εάν εσείς ή το παιδί σας εμφανίζεται κάποιο από τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Εμφάνιση κάποιων συμπτωμάτων αιμορραγίας στον εγκέφαλο (έντονος και παρατεταμένος πονοκέφαλος, συνεχιζόμενοι έμετοι, υπνηλία, διπλωπία, επιληψία, έντονη και ξαφνική αδεξιότητα)
- Εάν υπάρχει τραυματισμός και η αιμορραγία δεν μπορεί να σταματήσει
- Εάν υπάρχουν πρησμένες αρθρώσεις οι οποίες είναι ζεστές και έντονα επώδυνες ενώ δεν μπορούν και να λυγίσουν.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γνωρίζουμε ότι η έγκαιρη διάγνωση πάντα βοηθά στην καλύτερη αντιμετώπιση και λύση του προβλήματος.
Πώς γίνεται η διάγνωση της αιμορροφιλίας;
Στα άτομα που έχουν ήδη ιστορικό αιμορροφιλίας η εξέταση του νεογνού, άμεσα μετά τη γέννηση, για αιμορροφιλία είναι ρουτίνα.
Έχει βρεθεί ότι το 30% των βρεφών που έχουν διαγνωστεί με αιμορροφιλία έχουν νέα μετάλλαξη που δεν υπάρχει στο γονεϊκό ιστορικό και περιβάλλον.
Η διάγνωση γίνεται μέσω αιματολογικών εξετάσεων ώστε να εξακριβωθεί η πηκτικότητα του αίματος.
Εάν η πηκτικότητα δεν είναι καλή, τότε γίνονται δοκιμές παραγόντων πήξης, δηλαδή αναλύσεις των παραγόντων πήξης του αίματος, για να διαγνώσουν την αιτία της αιμορροφιλικής διαταραχής. Έτσι, πιστοποιούνται και ο τύπος και η σοβαρότητα της αιμορροφιλίας.
Αλλά ας δούμε ποιοι είναι αυτοί οι τύποι αιμορροφιλίας και ποιοι μπορεί να είναι σοβαρότεροι.
Ποιοι είναι οι τύποι αιμορροφιλίας;
Συγγενής αιμορροφιλία
Η αιμορροφιλία είναι συνήθως κληρονομική πάθηση, που σημαίνει ότι ένα άτομο γεννιέται με τη διαταραχή και λέγεται συγγενής τύπος. Η συγγενής αιμορροφιλία ταξινομείται ανάλογα με τον τύπο του παράγοντα πήξης που είναι χαμηλός.
Υπάρχουν 3 τύποι συγγενούς αιμορροφιλίας.
Ο τύπος Α, που σχετίζεται με χαμηλό επίπεδο παράγοντα VIII(8), ο τύπος Β, που σχετίζεται με χαμηλό επίπεδο παράγοντα IX(9) , και ο τύπος C είναι σχετικά σπάνια και σχετίζεται με τον παράγοντα XI(11).
Αιμορροφιλία Α:
Είναι γνωστή και ως κλασσική αιμορροφιλία, εμφανίζεται όταν η μετάλλαξη στο γονίδιο F8 προκαλεί χαμηλά επίπεδα στον παράγοντα πήξης VIII (FVIII).
Είναι μία κληρονομούμενη μετάλλαξη, αλλά μπορεί επίσης να συμβεί και αυθόρμητα.
Ο τύπος Α, ανάλογα με τα επίπεδα του FVIII στο αίμα μπορεί να θεωρηθεί ήπιος, μέτριος ή σοβαρός.
Όσο μεγαλύτερη είναι η έλλειψη τόσο σοβαρότερη η πάθηση. Έτσι τα επίπεδα δραστηριότητας του FVIII σε άτομα με σοβαρή αιμορροφιλία Α, πέφτουν σε λιγότερο από 1%.
Η έναρξη των συμπτωμάτων στην αιμορροφιλία Α συχνά ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία και τη σοβαρότητα της νόσου.
Τα άτομα με ήπια μορφή, μπορεί να μην εμφανίσουν αιμορραγία μέχρι να έχουν κάποιο σοβαρό τραύμα ή χειρουργείο και η κατάσταση μπορεί να παραμείνει αδιάγνωστη μέχρι και την ενηλικίωση.
Αντίθετα, σε σοβαρή αιμορροφιλία Α αυτό γίνεται αντιληπτό σε πρώιμη νεογνική ή βρεφική ηλικία, καθώς μπορεί να αιμορραγούν υπερβολικά από το στόμα ή αν χτυπήσουν το κεφάλι να αναπτύξουν μεγάλα οιδήματα κάτω από το τριχωτό της κεφαλής.
Αιμορροφιλία Β:
Είναι γνωστή και ως ασθένεια Christmas ή Χριστουγέννων… αν κάνουμε μετάφραση, αλλά εδώ είναι όνομα, καθώς έτσι λεγόταν ο πρώτος που διαγνώστηκε με αυτόν τον τύπο διαταραχής.
Ο τύπος Β προέρχεται από μεταλλάξεις στο γονίδιο F9. Τέτοιες μεταλλάξεις έχουν ως αποτέλεσμα την έλλειψη παράγοντα πήξης IX, γνωστού ως FIX.
Η αιμορροφιλία Β είναι περίπου τέσσερις φορές λιγότερο συχνή από την αιμορροφιλία Α και αναλόγως των επιπέδων του παράγοντα πήξης στο αίμα είναι από ήπια ως σοβαρή.
Αιμορροφιλία C:
Είναι γνωστή και ως σύνδρομο Rosenthal και εδώ υπάρχει έλλειψη ή ο ελαττωματικός παράγοντας XI ή FXI. Η αιμορροφιλία C, αντίθετα από τους δύο άλλους τύπους επηρεάζει το ίδιο άνδρες και γυναίκες.
Αυτό συμβαίνει καθώς το μεταλλαγμένο γονίδιο F11 που κληρονομείται βρίσκεται στο χρωμόσωμα 4, και όχι στο Χ, και αποτελεί επικρατή φυλοσύνδετη γονιδιακή μετάλλαξη.
Σπάνια, ο τύπος C, μπορεί να εμφανιστεί χωρίς να κληρονομηθεί.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αιμορροφιλία C συνήθως συνδέεται με μια υποκείμενη διαταραχή, όπως ο λύκος.
Είναι συνήθως ήπιος τύπος αιμορροφιλίας και δεν σχετίζεται με αυτόματες και ενδαρθρικές αιμορραγίες.
Επίκτητη αιμορροφιλία
O δεύτερος τρόπος εμφάνισης της νόσου, προκύπτει από ένα σφάλμα στο ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος που το αναγκάζει να επιτεθεί και να καταστρέψει ορισμένες πρωτεΐνες πήξης του αίματος, που ονομάζονται παράγοντες πήξης.
Αυτός ο τύπος είναι η επίκτητη αιμορροφιλία.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, το ανοσοποιητικό σύστημα αποτυγχάνει να αναγνωρίσει έναν παράγοντα πήξης - συνήθως FVIII - ως ένα μόριο που είναι μέρος του σώματος.
Όταν συμβεί αυτό, το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να παράγει αντισώματα που το επιτίθενται σαν να ήταν ιός ή άλλο επιβλαβές ξένο μόριο, με αποτέλεσμα την επίκτητη αιμορροφιλία.
Αν και συνήθως επηρεάζει τον ίδιο παράγοντα πήξης με την αιμορροφιλία Α, τα σχήματα αιμορραγίας διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των δύο καταστάσεων. Το γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό, ωστόσο, δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητό.
Η αιμορραγία στην επίκτητη αιμορροφιλία εμφανίζεται συνήθως ακριβώς κάτω από το δέρμα (υποδόρια αιμορραγίες), στους μύες (αιματώματα ή μώλωπες) και στο γαστρεντερικό σωλήνα.
Οι αιμορραγίες από τις αρθρώσεις είναι ασυνήθιστες στην επίκτητη αιμορροφιλία, σε αντίθεση με την αιμορροφιλία Α.
Η αιμορραγία είναι συχνά σοβαρή σε αυτόν τον τύπο αιμορροφιλίας και συχνά αυθόρμητη, πράγμα που σημαίνει ότι συμβαίνει χωρίς σαφή αιτία.
Η επίκτητη αιμορροφιλία επηρεάζει εξίσου άνδρες και γυναίκες. Εμφανίζεται πιο συχνά στους ηλικιωμένους και σπάνια παρατηρείται στα παιδιά.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι συχνά αναπτύσσεται από κάποιο συμβάν πυροδότησης, όπως μια λοίμωξη ή μια υποκείμενη ιατρική κατάσταση. Ωστόσο, τέτοιες συνυπάρχουσες διαταραχές έχουν εντοπιστεί μόνο στο 50% περίπου των περιπτώσεων.
Μερικές από αυτές τις υποκείμενες καταστάσεις περιλαμβάνουν τον λύκο, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, το σύνδρομο Sjögren και ορισμένους καρκίνους.
Λόγω της σπανιότητάς της και του μικρού αριθμού περιπτωσιολογικών μελετών που την περιγράφουν, η θεραπεία για την επίκτητη αιμορροφιλία τείνει να είναι ιδιαίτερα προσαρμοσμένη στον μεμονωμένο ασθενή.
Η θεραπεία στοχεύει στη διακοπή και τον έλεγχο της αιμορραγίας, καθώς και στην πρόληψη του ανοσοποιητικού συστήματος από την παραγωγή αυτοαντιδραστικών αντισωμάτων έναντι του FVIII ή άλλων παραγόντων πήξης.
Μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν αιμορροφιλία χωρίς οικογενειακό ιστορικό της διαταραχής. Αυτό ονομάζεται επίκτητη αιμορροφιλία.
Η επίκτητη αιμορροφιλία είναι μια ποικιλία της πάθησης που εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου επιτίθεται στον παράγοντα πήξης 8 ή 9 στο αίμα.
Η επίκτητη μορφή μπορεί να συσχετιστεί με:
- Εγκυμοσύνη
- Αυτοάνοσες παθήσεις καταστάσεις
- Καρκίνος
- Σκλήρυνση κατά πλάκας
- Φαρμακευτικές αντιδράσεις
- Κληρονομικότητα αιμορροφιλίας
Υπάρχει θεραπεία για την αιμορροφιλία;
Αν μιλάμε για θεραπεία με την έννοια ότι θα πάψει κάποιος να είναι αιμορροφιλικός όχι δεν υπάρχει.
Όμως σίγουρα πλέον με την ανάπτυξη της ιατρικής σήμερα μπορεί κάποιος να είναι καλά και ενεργητικό μέλος της κοινωνίας χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Σήμερα υπάρχει η αντικατάσταση του παράγοντα πήξης του αίματος μέσω της φλεβικής ενέσιμης έγχυσης στο σώμα. Έτσι, το αίμα μπορεί να πήξει σωστά. Υπάρχουν ειδικά εμπορικά παρασκευασμένα συμπυκνώματα παραγόντων.
Τα άτομα με αιμορροφιλία μπορούν να μάθουν πώς να κάνουν αυτές τις ενέσεις μόνοι τους, ώστε να μπορούν να σταματήσουν τα αιμορραγικά επεισόδια.
Επίσης, πραγματοποιώντας τις ενέσιμες εγχύσεις σε τακτική βάση, ως προφύλαξη, μπορούν ακόμη και να αποτρέψουν περισσότερα αιμορραγικά επεισόδια.
Ένα ολοκληρωμένο Κέντρο Θεραπείας Αιμορροφιλίας παρέχει φροντίδα για την αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που σχετίζονται με τη διαταραχή, αλλά επίσης έχει εκπαιδευτές υγείας που βοηθούν τα άτομα με αιμορροφιλία να παραμείνουν υγιή.
Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας
Ένα γενικό πλάνο έγκαιρης προληπτικής αντιμετώπισης των συνοδών επιπλοκών μπορεί να περιλαμβάνει:
- Έναν ετήσιο ολοκληρωμένο έλεγχο σε ένα κέντρο θεραπείας αιμορροφιλίας.
- Εμβολιαστείτε για την ηπατίτιδα Α και Β οι οποίες μπορούν να προληφθούν.
- Αντιμετωπίστε τις αιμορραγίες έγκαιρα και επαρκώς.
- Κάντε τακτικά αιματολογικές εξετάσεις για τυχόν αιματολογικές λοιμώξεις.
- Ασκηθείτε και διατηρήστε ένα υγιές βάρος για να προστατεύσετε τις αρθρώσεις σας.
Η άσκηση λοιπόν είναι γνωστό ότι προστατεύει και προφυλάσσει το σώμα από πολλές ασθένειες και υποτροπές.
Απλά πρέπει να γίνεται με σωστό τρόπο ώστε να μην καταπονείται το σώμα και οι αρθρώσεις.
Γιατί είναι σημαντική η φυσικοθεραπεία;
Η σωστή φυσικοθεραπευτική παρέμβαση ή καθοδήγηση είναι πολύ σημαντική καθώς:
- αποτρέπει λάθη στην κίνηση
- βοηθά στην σωστή κινητική προσπάθεια
- οργανώνει την κινητική δράση
- βοηθά στην αποκατάσταση τυχόν αρθροπαθειών
- επιταχύνει τη διαδικασία κινητικής αποκατάστασης
- βοηθά στη διατήρηση ή αύξηση των λειτουργικών δραστηριοτήτων
- προλαμβάνει αρθρική καταπόνηση
- προλαμβάνει τυχόν ατυχήματα και τραυματισμούς από κακή στάση και κίνηση
- προλαμβάνει ενδαρθρικές αιμορραγίες
- ανακουφίζει από πόνο
Η ίδια η άσκηση, από μόνη της, είναι το φάρμακο του αιμορροφιλικού ασθενή. Αλλά άσκηση με σωστή καθοδήγηση και σωστό τρόπο εκμάθησης ώστε να μην υπάρχουν τυχόν επιπλοκές.
Ο φυσικοθεραπευτής καθοδηγεί, δίνει το θεραπευτικό πλάνο και μαζί με τον ασθενή χαράζουν την κοινή τους πορεία.
Είναι πολύ σημαντικό επίσης, να ακούει ο θεραπευτής τον ασθενή αλλά και το αντίστροφο.
Συμπέρασμα
Η ψυχολογία και η καλή διάθεση του ασθενή, εξαρτάται από τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του ασθενή, του ιατρού και του φυσικοθεραπευτή του.
Η φυσικοθεραπεία δεν είναι μία επιστήμη που απευθύνεται μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχική διάθεση και την ηρεμία του ασθενή.
Έτσι όταν το σώμα είναι υγιές είναι και το μυαλό.
«Νους υγιής εν σώματι υγιές»…είναι αυτό που πρέπει να θυμόμαστε και να το υποστηρίζουμε ως επαγγελματίες υγείας.
